Hoog in de bergen

De afgelopen tijd hebben we heel wat uren in de bus doorgebracht. Van Merida zijn we met de nachtbus naar Palenque gegaan. Een busrit van ruim 8 uur. Dit is ook meteen onze laatste nachtbus geweest, want van al die snurkende medepassagiers wordt je echt niet vrolijk.
In Palenque hebben we een laatste poging gedaan om onder de indruk te zijn van Maya ruïnes. En ik moet zeggen dat dit aardig gelukt is. De ruïnes van Palenque waren zeker indrukwekkend en ook nog mooi in tact. Het enige wat we jammer vonden, was dat er om de ruïnes heen een park is aangelegd. Overal mooie grindpaden. Wel handig natuurlijk, maar het was mooier geweest als het gewoon jungle was gebleven. Bovenop de hoogste ruïne hadden we een mooi uitzicht over het hele park, maar ook over de jungle die zich hier omheen bevindt. Overal hoorden we brulapen om ons heen. En die maken een lawaai man, niet normaal. Zoiets als: Wrrrraaaaaaaaaaaah oe oe oe. Dennis kan dit echt supergoed, dus vraag het hem als we thuis zijn.

Na Palenque was San Cristóbal de Las Casas aan de beurt. San Cristóbal ligt op slechts 200 kilometer van Palenque, maar we hebben 5,5 uur met de bus moeten slingeren door de bergen voordat we er waren. Meteen buiten Palenque begon het geslinger al en het hield pas op toen we in San Cristóbal op het busstation waren aangekomen. San Cristóbal is een erg mooie stad. Zeker de mooiste stad die we in Mexico hebben gezien. Voor het eerst hadden we het idee dat we in het “echte” Mexico waren. Overal liepen hele kleine bergvrouwen met rode wangen in traditionele kleding hun waar te verkopen. Vaak met een baby of kind op de rug in een draagzak. Ook kleine kinderen liepen in traditionele kleding. Soms ook met hun nog kleinere broertje of zusje op de rug. Veel van deze bergbewoners spreken helemaal geen Spaans, maar een Maya-dialect wat overigens heel grappig klinkt. Zoiets als Truus ‘tuut –tuut-tuut-tuut’ van de Fabeltjeskrant. Het enige wat we niet leuk vonden aan San Cristóbal was het weer. Het was hier namelijk best koud. Overdag kwam de temperatuur misschien rond de 20 graden uit, maar ’s avonds koelde het flink af. Waarschijnlijk lag de nachttemperatuur nog een stuk hoger dan de dagtemperatuur in Nederland op dit moment. Maar toch, wij hadden het echt heeeeeeeeeeeeeeel koud zo zonder centrale verwarming. Gelukkig hadden we een paar hele dikke dekens die ons een beetje warm hielden.

San Cristóbal was onze laatste stop in Mexico. Vanaf hier zijn we met een toeristenbusje naar Panajachel in Guatemala gereist. Van tevoren werd ons verteld dat het een reis van ongeveer 8 uur zou zijn. Nou, reken er daar dus maar 3 bij. Eerst moesten we hobbel de bobbel Mexico uit. Echt onvoorstelbaar, maar om de paar meter zitten er verkeersdrempels in de weg. We hebben bij het grenskantoor even een stempeltje gehaald en zijn toen verder gereden naar het grenskantoor van Guatemala. Hier probeerde de douanebeambte ons 3 Euro af te troggelen. Daar trapt Dennis natuurlijk niet in. “ Por que?” Alleen deze vraag was al voldoende om zonder te betalen door te mogen lopen. Oke het gaat maar om 3 Euro, maar we worden er wel een beetje gek van dat iedereen geld van ons wil. We worden belazerd als het gaat om bustickets, flesjes water, te weinig wisselgeld teruggeven, een maaltijd aan de weg. Echt overal wordt geld bij op gedrukt alleen omdat wij toeristen zijn. Heel frustrerend! Dit is iets waar we in Azië maar heel zelden last van hebben gehad, maar hier in Midden-Amerika is dit aan de orde van de dag. Daarom vinden wij de mensjes hier ook niet zo leuk. Doe ons maar de altijd eerlijk en glimlachende Aziaatjes.
Maar, waar was ik gebleven? De grens van Guatemala. Vanaf hier was het nog een hele rit door hoge bergen en langs diepe ravijnen (met af en toe zeer dichte mist en regen). Overigens wel heel mooi hoor dat berglandschap hier. Guatemala vonden we meteen al een stuk mooier dan Mexico. Mexico is ontzettend droog. Tenminste het landschap, want we hebben meer dan genoeg regen gehad. Onderweg is er ook niks te zien. Guatemala is veel groener en de natuur is ook veel mooier.

Onze eerste stop in Guatemala was Panajachel. Een van de vele dorpjes aan het Lago de Atitlan (meer van Atitlan). Een prachtig meer omringd door drie vulkanen. Jullie zullen begrijpen dat we vaak op onze kont hebben gezeten om te genieten van het mooie uitzicht. Panajachel zelf was best een leuk dorpje met veel restaurants, leuke souvenirswinkeltje, traditioneel geklede vrouwen en het straatleven wat we tot dan toe echt gemist hadden. Eindelijk hebben we hier weer eens een keer lekker kip met rijst aan de weg gegeten. Lekker eten tussen de lokale bevolking. Vanaf Panjachel zijn we nog een dagje naar San Marcos geweest, een dorpje verderop. Met een overvolle boot vol lokale mensen en al hun boodschappen zijn we over het meer gevaren. Een leuke ervaring. Helaas viel San Marcos ons wel heel erg tegen. We hadden vanaf hier echt een heel mooi uitzicht op één van de vulkanen, maar er was verder echt helemaal niks. We waren dus erg blij dat we in Panajachel verbleven en dat we ’s middags weer lekker terug konden om daar een lekkere beker cappuchino te drinken.

En nu zijn we in Antigua, de toeristische trekpleister van Guatemala. Vanaf Panajachel zijn we hier gisteren met een zogenoemde ‘chickenbus’ naartoe gereden. Een chickenbus is een opgepimpte Amerikaanse schoolbus. Deze bussen worden vaak helemaal volgepropt met mensen en ook kippen, vandaar de naam. Gelukkig viel het gisteren mee met de drukte. Onze tassen werden op het dak gegooid en we hadden dus alle ruimte om te zitten. Het was wel weer een heftige rit door de bergen. Onze buschauffeur had de gang er goed in. We waren de snelste op de weg en slingerden van links naar rechts. Ik moest me echt goed vasthouden zodat ik niet van mijn stoel zou afglijden. Het leek echt net of we in een achtbaan zaten, al ging deze gelukkig niet over de kop. Aangekomen in Antigua was het voor ons een enorme verassing dat onze tassen nog op het dak lagen. We hadden verwacht dat deze onderweg wel ergens in een ravijn waren beland.
Omdat Antigua een van de hoogtepunten van Guatemala zou zijn, hadden we er natuurlijk weer iets teveel van verwacht. Tuurlijk is Antigua mooi, een prachtige koloniale stad met kleurrijke gebouwen en een vulkaan op de achtergrond. Echt prachtig, maar we hebben het zo langzamerhand wel een beetje gehad met de koloniale stadjes. Het is allemaal een beetje teveel van hetzelfde. Daarom vertrekken we morgen naar El Salvador. Even weer lekker de warmte opzoeken aan het strand. Na al die dagen in de hoge koele bergen heb ik nu een fikse verkoudheid te pakken. En dat is natuurlijk niet de bedoeling.

Adios chicos y chicas!



Voor foto`s klik op de volgende link: http://picasaweb.google.nl/dennisenhenrike