Viva Cuba!
Door: Henrike
Blijf op de hoogte en volg Dennis, Henrike en Ella
04 Februari 2011 | Mexico, Tulum
We zijn al weer bijna 3 weken onderweg en hebben tot nu nog niks van ons laten horen. We hebben onze familie in deze tijd slechts 1 mailtje kunnen sturen, omdat het internet echt een strijd was. En ook onze telefoon had geen bereik. Nee, we zaten niet ergens in de bush bush in Afrika ofzo. We zaten gewoon in Cuba. En Cuba blijkt nogal afgesloten te zijn van de buitenwereld. De mensen in Cuba weten niet beter. De meeste mensen hebben geen radio, geen tv en internet is dus al helemaal onbekend terrein. Ik weet dat je op reis veel luxe moet opgeven en dat is ook prima, maar internet daar kan ik toch echt niet zonder. Eén keer heb ik een poging gedaan om bij een luxe hotel op internet te gaan. Ik had voor een half uur internettegoed gekocht en het is gelukt om in dit half uur welgeteld 1 mailtje te versturen. Zo wist onze familie na een week van huis te zijn in ieder geval dat we veilig waren aangekomen. Maar we waren gewaarschuwd door onze vrienden Lonneke en Jan Willem (van Hasselt). “Internet in Cuba kan je wel vergeten” zeiden ze. En ze hadden gelijk.
Nu heb ik naast het internet nog een luxe dingetje waar ik op reis niet zonder kan en dat is mijn haarföhn. Mijn föhn gaat elke reis weer trouw mee in de backpack. Tja, als je haar maar goed zit dan kan je de hele wereld aan toch? Het liefst zou ik er twee meenemen voor het geval er één stuk gaat, maar dat gaat met toch wat te ver. Maar toen we aan waren gekomen in Cuba stond ik voor een dilemma: Zou ik mijn föhn wel of niet gaan gebruiken. Mijn föhn bleek namelijk 220 Volt te zijn en het stopcontact hier 110 Volt. Dennis en ik hadden allebei geen idee of dit kon. Zouden de stoppen er dan uitvliegen? Het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat een heel dorp door toedoen van mijn föhn zonder stroom komt te zitten. Of misschien nog erger: Zou mijn geliefde föhn misschien ontploffen? Dagenlang heb ik met een krullende pluizenbol op mijn hoofd gelopen, omdat niemand ons kon vertellen of ik mijn föhn wel of niet in het Cubaanse stopcontact kon gebruiken. Ik heb zelfs nog een keer de stekker van mijn föhn via het raam in het stopcontact van de keuken van ons verblijf gedaan. In deze keuken hadden ze namelijk wel 220 Volt. Eindelijk zat mijn haar weer een keertje goed. De mensen van ons verblijf stonden allemaal naar me te kijken wat ik toch aan het doen was. Ze vonden het reuze interessant. Gelukkig wist iemand mij gerust te stellen. Ik kon mijn föhn gewoon gebruiken in het stopcontact van 110 Volt, alleen zou hij dan niet zo hard blazen als in een 220 Volt stopcontact. Pfff... een pak van mijn hart. En zo was ik weer helemaal blij en waren alle haarperikelen verleden tijd. Maar goed, jullie zitten natuurlijk helemaal niet te wachten op dit soort verhalen. Jullie willen weten hoe Cuba is.
Cuba is heel bijzonder. Je hebt echt het idee dat je terug in de tijd gaat. Overal zie je prachtige oldtimers rijden in alle kleuren van de regenboog. Teksten over Fidel Castro en zijn revolutie sieren vele muren. Mannen met strohoeden en een dikke sigaar in hun mond. Oude mannen en vrouwen in een schommelstoel op de veranda. En ook nog eens een prachtig landschap.
We zijn onze reis begonnen in de stad Matanzas. Niet echt een mooie stad, maar wel een stad waar je het echte Cubaanse leven vindt. Hoewel? De eerste bus die we hier zagen was een oude gele Nederlandse bus waarop stond: Wolfheze. Even later kwamen we de bus naar Amersfoort tegen, de bus naar Abcoude en de bus naar Heemskerk. Echt overal reden Nederlandse bussen. Bussen die bij ons allang afgekeurd zijn, maar eigenlijk nog prima dienst kunnen doen. De Cubannen zijn er in ieder geval erg blij mee en de bussen worden volop gebruikt. We hebben in Matanzas eigenlijk niet zoveel bijzonders gedaan, omdat we echt even een paar dagen moesten bijkomen van de vliegreis. Vanaf Matanzas zijn we met de bus naar Viñales gegaan. Echt een fantastische plek. De omgeving was hier echt ontzettend mooi, overal tabaksplantages, fruitbomen, rotsen en overal kippen, kalkoenen, varkens en ossen. Gewoon lekker op het platteland. De mensen hier waren ook ontzettend vriendelijk. Op advies van Lon en JW hebben we geslapen bij casa particular “Villa El Habano”. Een casa particular houdt in dat mensen 1 of 2 kamers aan huis verhuren aan toeristen om zo wat extra geld bij te verdienen. Villa El Habano was echt geweldig. Het huisje stond midden op het platteland en de mensen waren echt zo ontzettend lief. Elke avond werd er heerlijk voor ons gekookt, maar ooooooh zo veel. Ook hier hadden Lon en JW ons al voor gewaarschuwd. Zij vertelde ons dat ze stiekem eten wegwerkten in een zakje, maar hoe ze dit gedaan hebben is ons een raadsel. Ons is het niet gelukt. Voor ons zat er niks anders op dan elke avond weer met een volle maag naar bed te gaan.
In Viñales hebben we veel gewandeld. Eén keer hebben we een lange wandeling gemaakt samen met Valerio, een Zwitserse jongen die hier voor zijn werk een aantal maanden was. Hij wist dus ook veel van de omgeving en hij sprak vloeiend Spaans, wat ook heel handig was natuurlijk. We hebben onderweg gezien hoe sigaren worden gemaakt en we hebben bij lokale boeren een lekker vruchtensapje gedronken. Natuurlijk wilden ze ons allemaal sigaren aansmeren, maar na 1 sigaar geproefd te hebben heeft Dennis daar maar vanaf gezien. Nadat we al een behoorlijk aantal kilometers gelopen hadden, besloten we om met een taxi of bus terug te gaan naar het dorpje. Valerio sprak een man aan en deze kon ons wel met zijn taxi naar het dorp brengen. Hij sprong op zijn fiets en vertelde dat hij zo terugkwam met zijn wagen. Wij hadden natuurlijk gehoopt op een oude oldtimer, maar wat bleek? Hij kwam terug met zijn paard en wagen, echt lachen. En zo zijn we 4 kilometer al hobbelend teruggebracht naar het dorp. Ook zijn we in Viñales samen met onze gastfamilie naar het circus geweest. Dit was echt om te gillen. In de brandende zon stonden we te kijken naar een trucje met een paard, hond en een geit. Werkelijk waar, als dit in Nederland geweest zou zijn dan ging iedereen zijn geld terugvragen. Maar de Cubananen hadden grote schik en klapten voor elk kunstje.
De laatste dagen van onze reis door Cuba hebben we doorgebracht in Havana. Een ontzettend mooie romantische stad met veel koloniale gebouwen. Overal om je heen hoor je salsamuziek uit de speakers komen, heerlijk. Havana is wel ontzettend toeristisch, maar dat maakt het ook wel weer heel gezellig. Veel restaurants, gezellige terassen en zelfs een paar winkels. Winkels zijn in Cuba echt een zeldzaamheid. Er is hier echt bijna niks te koop. Al na een paar dagen was ik mijn haarborstel kwijt (ja ook dat nog!) en probeer dan maar eens een nieuwe te vinden. Vergeet het maar!
Ja, we hebben in Cuba van alles meegemaakt. Veel te veel om in één verslag te proppen. O ja, één ding moet ik nog even kwijt: De Cubaanse vrouwen. O mijn hemel! Als er in Nederland dames zijn die zich wat aan de dikke kant voelen kom dan naar Cuba. Welke maat je ook hebt, je mag hier al je overtollige vlees laten zien. Hotpants die een stuk bil blootgeven, veel te strakke en veel te korte truitjes, opgeknoopte megagrote borsten, niks is hier te gek. Of je nou 12 bent of 65, laat zien die blote blubberbuik! Ik heb echt mijn ogen uitgekeken.
Maar, het mensen kijken in Cuba is verleden tijd. Vandaag zijn we aangekomen in Mexico. We zitten nu in het stadje Tulum. Hier gaan we even lekker genieten van zon, zee en strand en daarna zien we wel weer verder.
Adiós!
Voor foto`s klik op de volgende link: http://picasaweb.google.nl/dennisenhenrike
Nu heb ik naast het internet nog een luxe dingetje waar ik op reis niet zonder kan en dat is mijn haarföhn. Mijn föhn gaat elke reis weer trouw mee in de backpack. Tja, als je haar maar goed zit dan kan je de hele wereld aan toch? Het liefst zou ik er twee meenemen voor het geval er één stuk gaat, maar dat gaat met toch wat te ver. Maar toen we aan waren gekomen in Cuba stond ik voor een dilemma: Zou ik mijn föhn wel of niet gaan gebruiken. Mijn föhn bleek namelijk 220 Volt te zijn en het stopcontact hier 110 Volt. Dennis en ik hadden allebei geen idee of dit kon. Zouden de stoppen er dan uitvliegen? Het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat een heel dorp door toedoen van mijn föhn zonder stroom komt te zitten. Of misschien nog erger: Zou mijn geliefde föhn misschien ontploffen? Dagenlang heb ik met een krullende pluizenbol op mijn hoofd gelopen, omdat niemand ons kon vertellen of ik mijn föhn wel of niet in het Cubaanse stopcontact kon gebruiken. Ik heb zelfs nog een keer de stekker van mijn föhn via het raam in het stopcontact van de keuken van ons verblijf gedaan. In deze keuken hadden ze namelijk wel 220 Volt. Eindelijk zat mijn haar weer een keertje goed. De mensen van ons verblijf stonden allemaal naar me te kijken wat ik toch aan het doen was. Ze vonden het reuze interessant. Gelukkig wist iemand mij gerust te stellen. Ik kon mijn föhn gewoon gebruiken in het stopcontact van 110 Volt, alleen zou hij dan niet zo hard blazen als in een 220 Volt stopcontact. Pfff... een pak van mijn hart. En zo was ik weer helemaal blij en waren alle haarperikelen verleden tijd. Maar goed, jullie zitten natuurlijk helemaal niet te wachten op dit soort verhalen. Jullie willen weten hoe Cuba is.
Cuba is heel bijzonder. Je hebt echt het idee dat je terug in de tijd gaat. Overal zie je prachtige oldtimers rijden in alle kleuren van de regenboog. Teksten over Fidel Castro en zijn revolutie sieren vele muren. Mannen met strohoeden en een dikke sigaar in hun mond. Oude mannen en vrouwen in een schommelstoel op de veranda. En ook nog eens een prachtig landschap.
We zijn onze reis begonnen in de stad Matanzas. Niet echt een mooie stad, maar wel een stad waar je het echte Cubaanse leven vindt. Hoewel? De eerste bus die we hier zagen was een oude gele Nederlandse bus waarop stond: Wolfheze. Even later kwamen we de bus naar Amersfoort tegen, de bus naar Abcoude en de bus naar Heemskerk. Echt overal reden Nederlandse bussen. Bussen die bij ons allang afgekeurd zijn, maar eigenlijk nog prima dienst kunnen doen. De Cubannen zijn er in ieder geval erg blij mee en de bussen worden volop gebruikt. We hebben in Matanzas eigenlijk niet zoveel bijzonders gedaan, omdat we echt even een paar dagen moesten bijkomen van de vliegreis. Vanaf Matanzas zijn we met de bus naar Viñales gegaan. Echt een fantastische plek. De omgeving was hier echt ontzettend mooi, overal tabaksplantages, fruitbomen, rotsen en overal kippen, kalkoenen, varkens en ossen. Gewoon lekker op het platteland. De mensen hier waren ook ontzettend vriendelijk. Op advies van Lon en JW hebben we geslapen bij casa particular “Villa El Habano”. Een casa particular houdt in dat mensen 1 of 2 kamers aan huis verhuren aan toeristen om zo wat extra geld bij te verdienen. Villa El Habano was echt geweldig. Het huisje stond midden op het platteland en de mensen waren echt zo ontzettend lief. Elke avond werd er heerlijk voor ons gekookt, maar ooooooh zo veel. Ook hier hadden Lon en JW ons al voor gewaarschuwd. Zij vertelde ons dat ze stiekem eten wegwerkten in een zakje, maar hoe ze dit gedaan hebben is ons een raadsel. Ons is het niet gelukt. Voor ons zat er niks anders op dan elke avond weer met een volle maag naar bed te gaan.
In Viñales hebben we veel gewandeld. Eén keer hebben we een lange wandeling gemaakt samen met Valerio, een Zwitserse jongen die hier voor zijn werk een aantal maanden was. Hij wist dus ook veel van de omgeving en hij sprak vloeiend Spaans, wat ook heel handig was natuurlijk. We hebben onderweg gezien hoe sigaren worden gemaakt en we hebben bij lokale boeren een lekker vruchtensapje gedronken. Natuurlijk wilden ze ons allemaal sigaren aansmeren, maar na 1 sigaar geproefd te hebben heeft Dennis daar maar vanaf gezien. Nadat we al een behoorlijk aantal kilometers gelopen hadden, besloten we om met een taxi of bus terug te gaan naar het dorpje. Valerio sprak een man aan en deze kon ons wel met zijn taxi naar het dorp brengen. Hij sprong op zijn fiets en vertelde dat hij zo terugkwam met zijn wagen. Wij hadden natuurlijk gehoopt op een oude oldtimer, maar wat bleek? Hij kwam terug met zijn paard en wagen, echt lachen. En zo zijn we 4 kilometer al hobbelend teruggebracht naar het dorp. Ook zijn we in Viñales samen met onze gastfamilie naar het circus geweest. Dit was echt om te gillen. In de brandende zon stonden we te kijken naar een trucje met een paard, hond en een geit. Werkelijk waar, als dit in Nederland geweest zou zijn dan ging iedereen zijn geld terugvragen. Maar de Cubananen hadden grote schik en klapten voor elk kunstje.
De laatste dagen van onze reis door Cuba hebben we doorgebracht in Havana. Een ontzettend mooie romantische stad met veel koloniale gebouwen. Overal om je heen hoor je salsamuziek uit de speakers komen, heerlijk. Havana is wel ontzettend toeristisch, maar dat maakt het ook wel weer heel gezellig. Veel restaurants, gezellige terassen en zelfs een paar winkels. Winkels zijn in Cuba echt een zeldzaamheid. Er is hier echt bijna niks te koop. Al na een paar dagen was ik mijn haarborstel kwijt (ja ook dat nog!) en probeer dan maar eens een nieuwe te vinden. Vergeet het maar!
Ja, we hebben in Cuba van alles meegemaakt. Veel te veel om in één verslag te proppen. O ja, één ding moet ik nog even kwijt: De Cubaanse vrouwen. O mijn hemel! Als er in Nederland dames zijn die zich wat aan de dikke kant voelen kom dan naar Cuba. Welke maat je ook hebt, je mag hier al je overtollige vlees laten zien. Hotpants die een stuk bil blootgeven, veel te strakke en veel te korte truitjes, opgeknoopte megagrote borsten, niks is hier te gek. Of je nou 12 bent of 65, laat zien die blote blubberbuik! Ik heb echt mijn ogen uitgekeken.
Maar, het mensen kijken in Cuba is verleden tijd. Vandaag zijn we aangekomen in Mexico. We zitten nu in het stadje Tulum. Hier gaan we even lekker genieten van zon, zee en strand en daarna zien we wel weer verder.
Adiós!
Voor foto`s klik op de volgende link: http://picasaweb.google.nl/dennisenhenrike
-
05 Februari 2011 - 12:32
Fam. Eenkhoorn:
wat leuk om jullie zo weer te horen en te lezen wat jullie doen. groetjes van jaap, diny, roelof en jacco, die je overigens niet weerkent, zulke grote jongens het zijn. -
05 Februari 2011 - 13:57
Robin & Renate:
Wat een leuk verslag weer en super foto's! Zo te lezen en te horen was Cuba toch echt wel de moeite waard om heen te gaan. Nu genieten van Mexico! -
05 Februari 2011 - 15:52
Jan En Jannie:
Fijn om weer iets van jullie te horen!
Mooie foto's maar ik mis er nog 1.
Ben je haar niet tegengekomen??
liefs pa en ma -
05 Februari 2011 - 20:44
Charis:
Heeeee Mensen,,
Wat een leuk verhaal zeg,, en wat fijn dat het goed met jullie gaat!! Het heeft inderdaad lang geduurt voor dat we wat hoorde maar nu toch eindelijk een leuk verhaaltje..
Wel mooi daar volgens mij en havana al helemaal of niet!
Leuke foto's staan er op de site,, En die foto's van "oma in de stoel" klopt helemaal (haha)..
Nou heeeeeeeeeeel erg veel plezier en zal het nog een paar weken proberen vol te houden zonder jullie!!
Veel plezier in MEXICO.......
Dikke kus -
06 Februari 2011 - 17:29
Lon En Jw:
Hola! Heel tof om te lezen dat jullie ook zo enthousiast zijn over Cuba. Lekker spul hè, die mojitos?
Leuk dat jullie de foto's door hebben gestuurd van het gezin bij El Habano, we krijgen al helemaal zin om ook het vliegtuig te pakken.
Niet gelukt dus om wat eten in een zakje weg te moffelen? Hahahaha! we kennen het gevoel om in de roze kamer op ploffen te liggen!
Geniet van Mexico en de Sol biertjes en het zonnetje! -
07 Februari 2011 - 11:42
Dineke:
Eindelijk even een berichtje van jullie fijn dat jullie hebben genoten in Cuba.
helaas kwam de mail niet helemaal goed over, dus ik dacht dan maar eens even kijken op de site van waar ben jij nu, en daar las ik het verslag. hopelijk kun je in Mexico beter contact maken met de rest is toch altijd fijn om wat van jullie te horen
groetjes Gerard en Dineke -
07 Februari 2011 - 14:37
Dennis En Jenneke:
hallo daar
wat een gave foto' s zeg supermooi
Zo te zien vermaken jullie je wel weer
Wij zitten nu in Brazilie op een eilandje heerlijk!!! We gaan daarna naar Rio hebben daar nog iets van 5 dagen, en dan moeten we al weer naar huis, jullie hebben gelukkig nog even, doe rustig aan daar en geniet er nog even van!!!
groetjes dennis en jenneke -
13 Februari 2011 - 11:28
Enio :
he ik zat is te kijken op google earth en toen zat ik daar is wat op tekijken en volgens mij zag ik jullie daar wel wandelen ja in tulum henrike liep daar wat in zon heel klein kortebroekje en een niet altegroot tshirtje stond trouwens wel goed en dennis sjokte er ma wat achter aan het was wel een mooi gezicht he maar mooi dat het daar goed gaat en hier gaat het ook goed nou ik zou zeggen geniet er nog even van en weer veilig en onbeschadigt terug komen have fun in the mexican sun nou doedels xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
14 Februari 2011 - 04:24
Iwan Mirjam En Jari:
Hallo!
We lezen net jullie berichtje op onze site (iwanenmirjam.waarbenjij.nu) Wij hadden in Celestun een leuke plek aan het strand. het strand is dan misschien niet zo mooi als in Tulum, maar Celestun is een leuk vissersdorpje, waar wij dan ook iedere avond volop van de verse vis genoten. De flamingotour was ook erg leuk. Jullie vroegen waar we sliepen, dat was in Hotel maria del Carmen. Omdat het niet zo druk was zei de eigenaresse tegen ons dat we voor 200 pesos per nacht konden slapen gezien we 3 nachtjes bleven. Echt een koopje dus! Zeker voor de locatie.
Wij zijn nu in Isla Mujeres. de laatste dagen van onze reis, want over 4 dagen vliegen we terug naar huis.
Jullie nog veel plezier!
Iwan Mirjam en jari (3 mnd)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
