Terug van weggeweest
Door: Henrike
Blijf op de hoogte en volg Dennis, Henrike en Ella
21 Januari 2010 | Thailand, Kanchanaburi
Na ruim twee weken niks van ons gehoord te hebben, zijn jullie natuurlijk reuzenieuwsgierig waar we nu weer zijn beland.
Geloof het of niet maar....We zitten weer in Thailand!
Na 8 slapeloze nachten, vieze gezamenlijke toiletten, verkoudheid door ijskoude openbare airconruimtes, ontelbare McDonalds menu’s (bestel in Maleisie 1 keer mie goreng en je durft niks anders meer te eten dan Mc Donalds voer), hoofddoekjes (sorry, maar dat verveeld gewoon) en een zeer luidruchtige moskee die ons er 5 keer per dag aan herinnerde dat Allah het enige woord is wat je hoeft te kennen, hadden wij het helemaal gehad in Maleisie. We hadden dit overigens kunnen weten, want de vorige keren dat we in Maleisie zijn geweest vonden we het ook niet geweldig.
Op een avond lagen we in bed foto’s te kijken van onze reis tot dan toe. Bij het zien van de foto’s van Kanchanaburi en het heerlijke Thaise eten zei Dennis: “We kunnen ook gewoon teruggaan”. Dat hoefde hij maar 1 keer te zeggen. De volgende dag stonden we al bij de ambassade om een visum te regelen. De Thaise ambassade leek op de kaart vlakbij ons hotel te zitten, maar dit viel toch een beetje tegen. Drie kwartier lopen in de vochtige hitte van Maleisie is toch best wel een opgave. Helemaal bezweet kwamen we bij de ambassade aan. We lieten bij de receptie ons paspoort zien en de 2 pasfoto’s die nodig zijn voor het visum. Wat zegt u meneer? Of we ook een kopie van ons paspoort meegenomen hebben? Eh...Nee, moet dat? O...Waar zit dan de dichtstbijzijnde copyshop? Ah... 1,5 kilometer verderop pas? Nee Dennis rustig blijven, blijven lachen we hebben ons visum nog niet, laten we eerst maar even naar buiten lopen. En daar begon de scheldkanonnade, die we jullie zullen besparen. Tegenover de ambassade stond een school, een Christelijke school. O wacht maar dachten we, daar mogen we vast wel tegen een vergoeding een kopie maken. Maar nee, de concierge wees ons vriendelijk de uitgang en adviseerde ons een taxi te nemen naar de dichtstbijzijnde copyshop 1,5 kilometer verderop. En daar volgde een tweede scheldkanonnade (wat een leuk woord). We vertikte het allebei om een veel te dure taxi te nemen voor slecht 2 kopietjes, dus zat er niks ander op dan terug te lopen. Na zo’n 100 meter lopen zagen we een universiteit. Hier maar eens proberen. Wij vol zelfvertrouwen naar binnen net doen alsof we studenten waren, maar we vielen volledig uit de toon met onze korte broek en slippers tussen de in volledig 3-delig pak gestoken studenten. Gelukkig was de vrouw van de copyshop daar wel zo vriendelijk om ons te helpen met het maken van de benodigde kopietjes. Ons humeur was weer helemaal omgeslagen en met de kopietjes in de hand zijn we fluitend teruggelopen naar de ambassade. Hier aangekomen werden we verrast door een enorme rij die er daarvoor nog niet stond. We hebben de benodigde papieren ingevuld en ingeleverd en konden diezelfde middag ons visum nog ophalen. We wisten daarna niet hoe snel we een ticket naar Bangkok moesten boeken.
Het was niet alleen maar ellende in Maleisie hoor of eigenlijk moet ik zeggen Penang, want dat is de enige plek waar we dit keer zijn geweest. We hebben ook nog leuke dingen meegemaakt. Zo hebben we een uitstapje gemaakt naar Penang Hill. Met een volgepropt kabeltreintje zijn we naar de top van deze 800 meter hoge berg gegaan. De rit duurde een half uur en het was enorm stijl, maar het was de moeite waard. Vanaf de top van Penang Hill hadden we echt een prachtig uitzicht over het eiland. Onze bedoeling was om hier de canopy walk te gaan doen. Een wandeltocht van 1,7 kilometer naar een echte hangbrug van 150 meter lang. Eenmaal bovenop Penang Hill stond een bord dat de canopy walk wegens veiligheidsredenen gesloten was. Lekker dan! We hebben dus nog maar even van het uitzicht genoten en zijn toen met het kabeltreintje weer naar beneden gegaan.
Verder hebben we onze dagen op Penang gevuld met winkelen, bioscoop- en museumbezoekjes, wandelen en een paar dagen strand.
En nu zijn we dus weer in Kanchanaburi, ons tweede thuis. Heerlijk is het om hier weer te zijn. Voorlopig blijven we hier nog wel even. We hadden ons voorgenomen om tijdens deze reis alleen maar volop te genieten en dat doen we hier nou eenmaal het meest.
Voor wat betreft onze planning. Deze hebben we nu dus weer helemaal door de war geschopt. Plannen blijkt dus echt geen zin te hebben als je aan het reizen bent. Het enige wat voor 100% vast staat is dat we 13 mei terugkomen naar Nederland. NEE, we hebben geen heimwee en NEE, we hoeven nog niet aan het werk (dit schijnen 2 veel voorkomende vragen te zijn). We komen gewoon terug voor de zomermaanden om lekker te genieten van alle leuke dingen die de zomer in Nederland met zich meebrengt. De bedoeling is om eind augustus/ begin september ergens anders de warmte weer op te zoeken. Waar? Die vraag daar wagen we ons maar niet meer aan.
Voor foto’s klik op de volgende link: http://picasaweb.google.nl/dennisenhenrike
Geloof het of niet maar....We zitten weer in Thailand!
Na 8 slapeloze nachten, vieze gezamenlijke toiletten, verkoudheid door ijskoude openbare airconruimtes, ontelbare McDonalds menu’s (bestel in Maleisie 1 keer mie goreng en je durft niks anders meer te eten dan Mc Donalds voer), hoofddoekjes (sorry, maar dat verveeld gewoon) en een zeer luidruchtige moskee die ons er 5 keer per dag aan herinnerde dat Allah het enige woord is wat je hoeft te kennen, hadden wij het helemaal gehad in Maleisie. We hadden dit overigens kunnen weten, want de vorige keren dat we in Maleisie zijn geweest vonden we het ook niet geweldig.
Op een avond lagen we in bed foto’s te kijken van onze reis tot dan toe. Bij het zien van de foto’s van Kanchanaburi en het heerlijke Thaise eten zei Dennis: “We kunnen ook gewoon teruggaan”. Dat hoefde hij maar 1 keer te zeggen. De volgende dag stonden we al bij de ambassade om een visum te regelen. De Thaise ambassade leek op de kaart vlakbij ons hotel te zitten, maar dit viel toch een beetje tegen. Drie kwartier lopen in de vochtige hitte van Maleisie is toch best wel een opgave. Helemaal bezweet kwamen we bij de ambassade aan. We lieten bij de receptie ons paspoort zien en de 2 pasfoto’s die nodig zijn voor het visum. Wat zegt u meneer? Of we ook een kopie van ons paspoort meegenomen hebben? Eh...Nee, moet dat? O...Waar zit dan de dichtstbijzijnde copyshop? Ah... 1,5 kilometer verderop pas? Nee Dennis rustig blijven, blijven lachen we hebben ons visum nog niet, laten we eerst maar even naar buiten lopen. En daar begon de scheldkanonnade, die we jullie zullen besparen. Tegenover de ambassade stond een school, een Christelijke school. O wacht maar dachten we, daar mogen we vast wel tegen een vergoeding een kopie maken. Maar nee, de concierge wees ons vriendelijk de uitgang en adviseerde ons een taxi te nemen naar de dichtstbijzijnde copyshop 1,5 kilometer verderop. En daar volgde een tweede scheldkanonnade (wat een leuk woord). We vertikte het allebei om een veel te dure taxi te nemen voor slecht 2 kopietjes, dus zat er niks ander op dan terug te lopen. Na zo’n 100 meter lopen zagen we een universiteit. Hier maar eens proberen. Wij vol zelfvertrouwen naar binnen net doen alsof we studenten waren, maar we vielen volledig uit de toon met onze korte broek en slippers tussen de in volledig 3-delig pak gestoken studenten. Gelukkig was de vrouw van de copyshop daar wel zo vriendelijk om ons te helpen met het maken van de benodigde kopietjes. Ons humeur was weer helemaal omgeslagen en met de kopietjes in de hand zijn we fluitend teruggelopen naar de ambassade. Hier aangekomen werden we verrast door een enorme rij die er daarvoor nog niet stond. We hebben de benodigde papieren ingevuld en ingeleverd en konden diezelfde middag ons visum nog ophalen. We wisten daarna niet hoe snel we een ticket naar Bangkok moesten boeken.
Het was niet alleen maar ellende in Maleisie hoor of eigenlijk moet ik zeggen Penang, want dat is de enige plek waar we dit keer zijn geweest. We hebben ook nog leuke dingen meegemaakt. Zo hebben we een uitstapje gemaakt naar Penang Hill. Met een volgepropt kabeltreintje zijn we naar de top van deze 800 meter hoge berg gegaan. De rit duurde een half uur en het was enorm stijl, maar het was de moeite waard. Vanaf de top van Penang Hill hadden we echt een prachtig uitzicht over het eiland. Onze bedoeling was om hier de canopy walk te gaan doen. Een wandeltocht van 1,7 kilometer naar een echte hangbrug van 150 meter lang. Eenmaal bovenop Penang Hill stond een bord dat de canopy walk wegens veiligheidsredenen gesloten was. Lekker dan! We hebben dus nog maar even van het uitzicht genoten en zijn toen met het kabeltreintje weer naar beneden gegaan.
Verder hebben we onze dagen op Penang gevuld met winkelen, bioscoop- en museumbezoekjes, wandelen en een paar dagen strand.
En nu zijn we dus weer in Kanchanaburi, ons tweede thuis. Heerlijk is het om hier weer te zijn. Voorlopig blijven we hier nog wel even. We hadden ons voorgenomen om tijdens deze reis alleen maar volop te genieten en dat doen we hier nou eenmaal het meest.
Voor wat betreft onze planning. Deze hebben we nu dus weer helemaal door de war geschopt. Plannen blijkt dus echt geen zin te hebben als je aan het reizen bent. Het enige wat voor 100% vast staat is dat we 13 mei terugkomen naar Nederland. NEE, we hebben geen heimwee en NEE, we hoeven nog niet aan het werk (dit schijnen 2 veel voorkomende vragen te zijn). We komen gewoon terug voor de zomermaanden om lekker te genieten van alle leuke dingen die de zomer in Nederland met zich meebrengt. De bedoeling is om eind augustus/ begin september ergens anders de warmte weer op te zoeken. Waar? Die vraag daar wagen we ons maar niet meer aan.
Voor foto’s klik op de volgende link: http://picasaweb.google.nl/dennisenhenrike
-
21 Januari 2010 - 11:11
Andrea:
Wie had er nou niet gedacht dat jullie snel weer terug zouden komen in Kanchanaburi? Haha.
Maar inderdaad, als je daar lekker kunt genieten, waarom niet?!
Ik kom er met 2 weken weer, misschien zie ik jullie?
Groetjes vanuit de Rijstvelden x x Andrea -
21 Januari 2010 - 12:19
Dineke:
Hallo dennis en Henrike, ik dacht al uit het oog uit het hart, maar gelukkig vandaag weer een berichtje,
wat is er nu leuker om rond te reizen zonder planning(doen wij al jaren met camper door europa) heel verrassend dus gewoon blijven doen geniet maar in thailand want voor je het weet is het mei
groetjes dineke -
21 Januari 2010 - 19:39
Henri En Jenny:
Beste Dennis en Henrike,
Fijn dat jullie terug zijn in Kanchanaburi.
Gaan we binnenkort een biertje drinken aan de oever van de Kwai? Wij zorgen voor de echte Hollandse kaas.
Groetjes Fam Stoeten -
22 Januari 2010 - 13:45
Ronald:
Hoi Henrike en Dennis, Home sweet home , gaat altijd op. Veel plezier en groetjes aan het personeel van PP. Wij zijn begin Februari weer in town, dus wellicht samen een stukje hollandse kaas eten zit er nog in -
22 Januari 2010 - 18:17
Jan En Jeanet :
Ik dacht eerst dat ik het droomde: "weer terug naar Nederland in mei". Nee, stond er toch echt. Zo ik lees vervelen jullie je in ieder geval niet. Geniet nog maar even, voor je het weet zit je weer "heerlijk" in ons kikkerlandje.
Gr. J. en J. -
23 Januari 2010 - 09:33
Richard:
..... doe wat je moet doen! Groetjes aan Khan en Nui en de rest van Pong Phen. Jaew is hier in NL in mei misschien komen we wel even langs, wat is je adres? ries44atgmail.com -
01 Februari 2010 - 16:22
Jan En Janny Engelsm:
Hey Dennis en Henrike,
Wat leuk dat we weer op de hoogte blijven van jullie spannende avonturen, die soms wat minder leuk zijn, maar nu weer genieten.Wij hier maar zitten met sneeuw en kou, we zijn niet jalours hoor haha, natuurlijk wel. Geniet samen van alles en liefs van ons Jan en Janny -
02 Februari 2010 - 20:28
Anita:
Wat een leuk verhaal weer,
de papier winkel is daar dus niet veel beter dan hier, maar goed jullie zitten weer op je"oude" stek.
Toch een raar idee hoor, jullie lopen in de badkleding, en wij hebben gewoon thermo ondergoed nodig.
Nu ik een berichtje aan jullie schrijf, valt de sneeuw met dikke vlokken uit de hemel, dat kunnen jullie je natuurlijk niet voorstellen. jullie zoeken de schaduw op onder een palmboom, en bij ons is de warme chocolade melk niet aan te slepen, ook essent doet vast hele goeie zaken.Het aanschaffen van een sneeuwschuiver is in iedergeval een goeie investering geweest.
Nou bij ons blijft de vraag komt ie of komt ie niet......de elfsteden tocht ja... toch jammer dat jullie een echte hollandse winter moeten missen,maar zo te lezen vermaken jullie je nog prima.
Nog erg veel plezier,
groetjes henri-anita-en niels ter Wee xxx
-
03 Februari 2010 - 15:46
Jan En Jannie:
Nou........die temperatuur bij jullie is niet om jaloers op te worden hoor pfff. Volgens de berichten vandaag 45 graden en morgen 43 klopt dat?? Jullie zullen de verkoeling wel opzoeken.
Van pa mogen jullie de helft van de warmte hier wel naar toe sturen!
Ach ja......verschil moet er wezen.
We zullen jullie binnenkort wel weer spreken,
Liefs pa en ma.
-
07 Februari 2010 - 13:41
Bas:
Leuke foto's zeg groeten uit Zutphen XX ;-) -
16 Februari 2010 - 14:55
Renate:
He Henrike en Dennis,
Wat een heerlijke verhalen en een prachtige foto's weer.
Leuk dat jullie straks weer naar Nederland komen, maar jammer dat jullie pas 13 mei terugkomen.
Dan mis je helaas toch nog ons feestje op 23 april!
Groetjes vanuit een koud kikkerlandje
Renate
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
