Proost!!!
Door: Henrike
Blijf op de hoogte en volg Dennis, Henrike en Ella
20 Juli 2008 | Thailand, Kanchanaburi
Na een niet zo'n vlekkeloze treinreis en een lange vlucht met turbulentie, kwamen Jan en Ine al uitgeput aan op het vliegveld van Bangkok. Na een tussenstop van ongeveer 5 uur vertrokken we met z'n vieren richting Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Cambodja stond hoog op het verlanglijstje van Jan en Ine, omdat Reint en Lydia Bergman hier samen met hun kinderen Willem en Sarah wonen en vrijwilligerswerk doen. Omdat ook Dennis en ik nog nooit in Cambodja zijn geweest, leek het ons natuurlijk erg leuk om hier samen met Jan en Ine heen te gaan. Maar leuk is voor Cambodja misschien niet het juiste woord. Achteraf bekeken kan ik beter zeggen: "Cambodja is overweldigend".
Reint kwam ons samen met Willem en Sarah ophalen van het vliegveld. Met z'n vieren zijn we de tuktuk ingestapt. De Bergmannen volgden op de brommer. Tussen duizenden brommers (soms met wel 6 personen erop), krioelden wij al toeterend door de enorme stoffige straten van Phnom Penh op zoek naar een slaapplek. Een slaapplek hadden we binnen een mum van tijd gevonden, iets langer hadden we nodig om bij te komen van deze levensgevaarlijke tuktuk rit.
Twee dagen zijn we in Phnom Penh gebleven. Samen met de familie Bergman hebben we een weeshuis bezocht waar zij op zondag vrijwilligerswerk doen. Hier hebben we geknutseld en spelletjes gedaan met de kinderen. Een ontzettend leuke ervaring, hoewel het voor deze kinderen natuurlijk niet leuk is dat ze in een weeshuis moeten wonen. Verder hebben we nog een kinderopvang bezocht waar Lydia vrijwilligerswerk doet en hebben we met Reint een vis- en varkensproject bezocht op het platteland van Cambodja. Dit laatste was een ervaring om nooit te vergeten. En dan heb ik het niet over het project, maar over de rit er naartoe. Al stuiterend en onder het stof op de brommer over de onverharde wegen van Cambodja. Van tevoren had ik zo'n flauw vermoeden dat het wel een mis kon gaan. Gelukkig viel het allemaal mee. Op een lekke band na dan en laat dat nou net weer de band van Dennis en Henrike zijn. Omdat wij achteraan reden, had niemand door dat wij een lekke band hadden. Iedereen reed dan ook gewoon door. Gelukkig kwamen ze na een poosje weer terug, omdat wij wel erg ver achterbleven.
Puur toevallig kregen we de lekke band pal voor een winkeltje waar ze banden konden plakken. Er bleek op twee plekken een scherp stuk ijzer in onze band te zitten. Wij vragen ons nog steeds af of de winkeleigenaar hier verantwoordelijk voor is. Wij vonden het in ieder geval wel erg verdacht zo pal voor de winkel. Na ongeveer een half uur was onze band geplakt, of eigenlijk dichtgebrand en konden we weer gaan.
Bij terugkomst in Phnom Penh zijn we met de tuktuk naar een van de highlights van Cambodja gereden, de Killing Fields. Hoewel het verhaal hierachter zeer indrukwekkend is, waren de Killing Fields dit op zichzelf niet. Na ongeveer 20 minuten hielden wij het voor gezien en zijn we met de tuktuk weer teruggegaan. En geloof het of niet, de tweede lekke band van die dag was een feit.
Na ons Phnom Penh avontuur zijn we met de bus vertrokken naar Siem Reap. Na een busrit van 6 uur kwamen we hier aan. Siem Reap is de plaats van waaruit je de wereldberoemde tempels van Angkor Wat kan bezoeken. In tegenstelling tot andere mensen, die hier wel een week kunnen ronddwalen hadden wij het na twee uur wel gezien. Gelukkig hebben we in Jan en Ine twee reismaatjes gevonden die ook niet zo gecharmeerd zijn van toeristische attracties.
Vanuit Siem Reap zijn we de grens overgestoken met Thailand. Slechts vijf nachten hebben we in Cambodja doorgebracht en ik moet zeggen dat dit ook wel voldoende was. Hoewel we het ontzettend leuk hebben gehad, is Cambodja nou niet echt het ideale land om te backpacken. Het is vies, stoffig, vrij prijzig en je wordt bedolven onder de kinderen die bedelen om geld of die proberen om je een souvenir aan te smeren. En dat lukt ze nog ook. Uiteindelijk is Jan overstag gegaan en heeft hij een Lonely Planet van Cambodja gekocht. Nu is Jan natuurlijk een makkelijke prooi, toerist op en top met zijn 'wooden shoes'. Bijna dat hij zijn favoriete schoeisel kwijt te zijn toen een aantal kinderen er op zijn klompen vandoor gingen. Het viel mee, ze wilden deze rare schoenen gewoon even aan hun vriendjes laten zien.
Ook hier in Thailand kijken de mensen een beetje raar op als er klompen staan bij de ingang van het restaurant. Zo zagen wij een serveerster stiekem haar voeten in de klompen van Jan stoppen. Totdat ze betrapt werd door ons, "Oh, sollie!"
We zijn nu 2,5 dag in Thailand en hebben nog niet zoveel gedaan. Iedereen was vrij moe van de reis door Cambodja en daarbij komt dat ik op dit moment ook nog eens een griepje te pakken heb. Een beetje rust hebben we dus wel verdiend. En wat is er dan lekkerder om in Kanchanaburi te zitten, op een terras aan de River Kwai met een heerlijk koud biertje? Tja, dat zou wel lekker zijn, maar helaas. Twee dagen lang vieren de Thai Boeddhadag. Wat dit precies inhoudt is ons niet bekend, maar de heren zijn er wel achter dat er geen bier geschonken mag worden. Gelukkig waren de dames van ons guesthouse zo vriendelijk om ons 's avonds toch een paar biertjes verstopt in een plastic zak mee te geven. Zo konden Jan en Dennis toch nog genieten van het ijskoude biertje waar ze zich zo op verheugd hadden. En ons balkon is volgens de heren ook een prima plek om dit goudgele spul naar binnen te gieten.
PROOST, op Thailand!!!
Reint kwam ons samen met Willem en Sarah ophalen van het vliegveld. Met z'n vieren zijn we de tuktuk ingestapt. De Bergmannen volgden op de brommer. Tussen duizenden brommers (soms met wel 6 personen erop), krioelden wij al toeterend door de enorme stoffige straten van Phnom Penh op zoek naar een slaapplek. Een slaapplek hadden we binnen een mum van tijd gevonden, iets langer hadden we nodig om bij te komen van deze levensgevaarlijke tuktuk rit.
Twee dagen zijn we in Phnom Penh gebleven. Samen met de familie Bergman hebben we een weeshuis bezocht waar zij op zondag vrijwilligerswerk doen. Hier hebben we geknutseld en spelletjes gedaan met de kinderen. Een ontzettend leuke ervaring, hoewel het voor deze kinderen natuurlijk niet leuk is dat ze in een weeshuis moeten wonen. Verder hebben we nog een kinderopvang bezocht waar Lydia vrijwilligerswerk doet en hebben we met Reint een vis- en varkensproject bezocht op het platteland van Cambodja. Dit laatste was een ervaring om nooit te vergeten. En dan heb ik het niet over het project, maar over de rit er naartoe. Al stuiterend en onder het stof op de brommer over de onverharde wegen van Cambodja. Van tevoren had ik zo'n flauw vermoeden dat het wel een mis kon gaan. Gelukkig viel het allemaal mee. Op een lekke band na dan en laat dat nou net weer de band van Dennis en Henrike zijn. Omdat wij achteraan reden, had niemand door dat wij een lekke band hadden. Iedereen reed dan ook gewoon door. Gelukkig kwamen ze na een poosje weer terug, omdat wij wel erg ver achterbleven.
Puur toevallig kregen we de lekke band pal voor een winkeltje waar ze banden konden plakken. Er bleek op twee plekken een scherp stuk ijzer in onze band te zitten. Wij vragen ons nog steeds af of de winkeleigenaar hier verantwoordelijk voor is. Wij vonden het in ieder geval wel erg verdacht zo pal voor de winkel. Na ongeveer een half uur was onze band geplakt, of eigenlijk dichtgebrand en konden we weer gaan.
Bij terugkomst in Phnom Penh zijn we met de tuktuk naar een van de highlights van Cambodja gereden, de Killing Fields. Hoewel het verhaal hierachter zeer indrukwekkend is, waren de Killing Fields dit op zichzelf niet. Na ongeveer 20 minuten hielden wij het voor gezien en zijn we met de tuktuk weer teruggegaan. En geloof het of niet, de tweede lekke band van die dag was een feit.
Na ons Phnom Penh avontuur zijn we met de bus vertrokken naar Siem Reap. Na een busrit van 6 uur kwamen we hier aan. Siem Reap is de plaats van waaruit je de wereldberoemde tempels van Angkor Wat kan bezoeken. In tegenstelling tot andere mensen, die hier wel een week kunnen ronddwalen hadden wij het na twee uur wel gezien. Gelukkig hebben we in Jan en Ine twee reismaatjes gevonden die ook niet zo gecharmeerd zijn van toeristische attracties.
Vanuit Siem Reap zijn we de grens overgestoken met Thailand. Slechts vijf nachten hebben we in Cambodja doorgebracht en ik moet zeggen dat dit ook wel voldoende was. Hoewel we het ontzettend leuk hebben gehad, is Cambodja nou niet echt het ideale land om te backpacken. Het is vies, stoffig, vrij prijzig en je wordt bedolven onder de kinderen die bedelen om geld of die proberen om je een souvenir aan te smeren. En dat lukt ze nog ook. Uiteindelijk is Jan overstag gegaan en heeft hij een Lonely Planet van Cambodja gekocht. Nu is Jan natuurlijk een makkelijke prooi, toerist op en top met zijn 'wooden shoes'. Bijna dat hij zijn favoriete schoeisel kwijt te zijn toen een aantal kinderen er op zijn klompen vandoor gingen. Het viel mee, ze wilden deze rare schoenen gewoon even aan hun vriendjes laten zien.
Ook hier in Thailand kijken de mensen een beetje raar op als er klompen staan bij de ingang van het restaurant. Zo zagen wij een serveerster stiekem haar voeten in de klompen van Jan stoppen. Totdat ze betrapt werd door ons, "Oh, sollie!"
We zijn nu 2,5 dag in Thailand en hebben nog niet zoveel gedaan. Iedereen was vrij moe van de reis door Cambodja en daarbij komt dat ik op dit moment ook nog eens een griepje te pakken heb. Een beetje rust hebben we dus wel verdiend. En wat is er dan lekkerder om in Kanchanaburi te zitten, op een terras aan de River Kwai met een heerlijk koud biertje? Tja, dat zou wel lekker zijn, maar helaas. Twee dagen lang vieren de Thai Boeddhadag. Wat dit precies inhoudt is ons niet bekend, maar de heren zijn er wel achter dat er geen bier geschonken mag worden. Gelukkig waren de dames van ons guesthouse zo vriendelijk om ons 's avonds toch een paar biertjes verstopt in een plastic zak mee te geven. Zo konden Jan en Dennis toch nog genieten van het ijskoude biertje waar ze zich zo op verheugd hadden. En ons balkon is volgens de heren ook een prima plek om dit goudgele spul naar binnen te gieten.
PROOST, op Thailand!!!
-
20 Juli 2008 - 04:30
Henrike:
Heel frustrerend, maar het lukt niet om foto's te plaatsen. Op de site reintenlydia.waarbenjij.nu staan al wel een aantal foto's. -
20 Juli 2008 - 13:04
Anja En Gertie, Kids:
HOIII daar saampjes,
Leuk zo jullie verslagen weer te lezen.we hebben het al wel in de gaten ZWAAR AAN DE LATTEN als jullie straks terug zijn.
Wij zijn gisteren naar balkbrug vertrokken en de zomer komt eraan precies zoals ik al die tijd al zei.
We hopen dat jullie daar met z´n vieren nog een leuke tijd hebben. En zien jullie over een weekje of 3 wel weer terug in hasselt city.
Groetjes vanuit een nog drassig balkbrug de BUSSIES -
20 Juli 2008 - 17:50
Hallo Allemaal:
en ja hoor daar zijn wij ook weer wat hebben wij vandaag gedaan (zondag)
allereerst hebben we uit mogen slapen tot 8 uur en hebben toen gegeten we hebben onze tassen gepakt en zijn toen wezen zwemmen in het hanzebad om 1 uur zijn we richting spoolde gereden waar we tot ongeveer kwart voor zeven zijn geweest want toen was rosa op die ligt nu lekker te slapen ook john is nog druk want die heeft zijn nieuwe volvo gekregen maar hij weet nog niet hoe alles werktverder gaat alles goed hier nog 4 weken werken en dan lekker vakantie nou nog veel plezier daar en maakt er nog maar wat van dat doen wij ook het mooie weer komt eraan dus wie weet groetjes van john rosa en ingrid -
20 Juli 2008 - 18:00
Jan En Jannie:
Nou geniet nog maar lekker van alle mooie dingen,
En van die lekke band !!!!!! dat ligt toch echt aan jullie hoor (of in ieder geval aan de naam)
want we waren in Lochem en wat dacht je.........
Jan had weer een lekke band, niet zo heel erg lek maar toch lek.
Na veel pompen moest ie toch geplakt worden.
Nou veel liefs vanuit Hasselt -
23 Juli 2008 - 07:55
John:
hallo, ik heb jeffrey even gevraagd over ome fred, maar ze kunnen nicht willeke niet berijken, ze hebben een mailtje gestuurd maar nog geen reactie gehad, maar ik heb haar nummer, als de die wilt moet je maar ff bellen, kun je haar zelf eventueel even bellen..
nou kallum an doen daar, groeten john -
24 Juli 2008 - 12:10
John:
jan, krijg net een berichtje van jeffrey, "Fred zit op het eiland koh samui. hij heeft daar een kroeg in de plaats chaweng beach en de kroeg heet "old dutch". het is een paar straten achter de toeristenboulevard met alle hotels. jan krijgt de groeten van de familie Hobo, mocht hij op het eiland komen laat hem dan ook even de groeten doen aan fred."
nou je bekijkt het maar ff, heb je iig een goede reden om naar de kroeg te gaan! groeten john
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
