Hollands glorie!
Door: Henrike
Blijf op de hoogte en volg Dennis, Henrike en Ella
06 Juli 2008 | Thailand, Kanchanaburi
Thailand? Zijn we in Thailand dan?
Als ik aan het zwembad lig bij Pong Phen, dan moet ik soms echt even mijn ogen open doen om te kijken of dit wel echt zo is.
"Tikkie jij bent hem", "Tatuutatuut", "Nee, ik wil geen bandjes om". Het zijn kreten die ik dagelijks hoor. Maar als ik dan mijn ogen open doe, blijk ik gelukkig toch echt in Thailand te zijn.
Met de kinderen kamperen bij de boer of lekker naar de camping in Frankrijk, blijkbaar is dit niet goed genoeg meer. Steeds meer gezinnen en vriendengroepen verkiezen het tropische Thailand als vakantiebestemming. Spotgoedkope guesthouses met zwembad, bijna gratis schnitzels met patat, verse mangoshakes, eindeloos durende massages, ritjes op een olifant, apen in het wild, zwemmen in kraakhelder water. Tja... we kunnen onze landgenoten geen ongelijk geven.
Toch is het een beetje jammer dat ongeveer 80% van ons guesthouse gevuld is met Nederlanders. Ongegeneerd roddelen is er niet meer bij, overal kan je afgeluisterd worden. Maar soms wil je gewoon even roddelen of eigenlijk even je frustraties kwijt, omdat je je schaamt over de manier waarop onze landgenoten met de Thaise gewoonten omgaan. In minibroekjes en hemdjes wordt er over de straten geparadeerd. En hoewel Engels een taal is die door de meeste Nederlanders goed wordt beheerst, roept de zin "please take off your shoes" toch nog vele vragen op. Verder vliegen de borden schnitzels en patat je om de oren. En ongelooflijk maar waar, zelfs hutspot (Dutch art) staat hier op de menukaart. De Thai zelf? Die blijven glimlachen. Hier geldt immers nog het principe "klant is koning".
Oké oké, misschien overdrijf ik een beetje. Van al die Nederlanders die hier komen doet 95% het allemaal keurig volgens de regels. Slechts 5% doet het minder goed. En ikzelf? Ach, ik ben ook niet perfect. Soms komt de groene thee mij de neusgaten uit en komt ook mijn ware Hollandse aard naar boven. Beleefd verzoek ik dan het personeel of ze een een grote beker melk voor me kunnen opwarmen in de magenetron met een paar schepjes Nescafe oploskoffie. "No problem Helika". Gauw loop ik dan naar onze kamer om mijn Kruidvat zoetjes en wat koekjes te pakken. En dan heb ook ik even een echt Hollands momentje. Maar verder probeer ik me keurig aan te passen aan het leven hier.
Zo ben ik deze week 's ochtends om 5.30 uur samen met Kaan op de fiets gestapt om onze conditie een beetje op peil te houden. In het donker op de fiets naar de Thaise sportschool. Nou ja, sportschool? Hier in Kanchanaburi traint iedereen in de open lucht. De fitnessapparatuur staat hier gewoon buiten op een plein en daar kan dan iedereen gratis gebruik van maken. En dat doen dan ook veel mensen, van jong tot oud. En hoewel ik nog jong ben, voelde ik mij toch wel even oud. Mijn conditie bleek nog slechter te zijn dan die van de dames die naar mijn idee toch echt wel onder de 65+ groep vielen. Nou is fitness natuurlijk ook niet echt mijn ding. Ik had liever meegedaan met de aerobicsgroep, maar ja daar had Kaan niet echt veel zin in. Het sporten is overigens ook bij die ene keer gebleven, om maar te zwijgen over het vroege opstaan.
Verder hebben we deze week nog een ceremonie bijgewoond. De ceremonie vond plaats bij VN guesthouse (van onze vrienden Ronald en Angela uit Enschede). Vijf monniken kwamen er aan te pas om door middel van Boeddhistische spreuken geluk over het guesthouse uit te spreken. Na afloop van zo'n ceremonie krijgen de monniken altijd wat te eten. Het eten wat overblijft is dan voor de overige aanwezigen. Voor wat er is overgebleven verwijs ik jullie naar de foto's. Na het zien van deze foto's zullen jullie begrijpen dat onze buiken meer dan gevuld waren.
Voorlopig is dit onze laatste dag in Kanchanaburi. Morgen vertrekken we voor 2 nachten naar Bangkok en dan halen we zaterdag mijn zus en aanstaande zwager op van het vliegveld. En dan gaan we eerst op naar Cambodja. Waarschijnlijk zullen we hier een stuk minder Nederlanders treffen. Maar Hollands glorie zal het zeker worden, aangezien Jan altijd alles op zijn houten klompen doet. Zo ook waarschijnlijk deze reis.
OH, wat zullen de aanwezige Nederlanders over ons roddelen!
Als ik aan het zwembad lig bij Pong Phen, dan moet ik soms echt even mijn ogen open doen om te kijken of dit wel echt zo is.
"Tikkie jij bent hem", "Tatuutatuut", "Nee, ik wil geen bandjes om". Het zijn kreten die ik dagelijks hoor. Maar als ik dan mijn ogen open doe, blijk ik gelukkig toch echt in Thailand te zijn.
Met de kinderen kamperen bij de boer of lekker naar de camping in Frankrijk, blijkbaar is dit niet goed genoeg meer. Steeds meer gezinnen en vriendengroepen verkiezen het tropische Thailand als vakantiebestemming. Spotgoedkope guesthouses met zwembad, bijna gratis schnitzels met patat, verse mangoshakes, eindeloos durende massages, ritjes op een olifant, apen in het wild, zwemmen in kraakhelder water. Tja... we kunnen onze landgenoten geen ongelijk geven.
Toch is het een beetje jammer dat ongeveer 80% van ons guesthouse gevuld is met Nederlanders. Ongegeneerd roddelen is er niet meer bij, overal kan je afgeluisterd worden. Maar soms wil je gewoon even roddelen of eigenlijk even je frustraties kwijt, omdat je je schaamt over de manier waarop onze landgenoten met de Thaise gewoonten omgaan. In minibroekjes en hemdjes wordt er over de straten geparadeerd. En hoewel Engels een taal is die door de meeste Nederlanders goed wordt beheerst, roept de zin "please take off your shoes" toch nog vele vragen op. Verder vliegen de borden schnitzels en patat je om de oren. En ongelooflijk maar waar, zelfs hutspot (Dutch art) staat hier op de menukaart. De Thai zelf? Die blijven glimlachen. Hier geldt immers nog het principe "klant is koning".
Oké oké, misschien overdrijf ik een beetje. Van al die Nederlanders die hier komen doet 95% het allemaal keurig volgens de regels. Slechts 5% doet het minder goed. En ikzelf? Ach, ik ben ook niet perfect. Soms komt de groene thee mij de neusgaten uit en komt ook mijn ware Hollandse aard naar boven. Beleefd verzoek ik dan het personeel of ze een een grote beker melk voor me kunnen opwarmen in de magenetron met een paar schepjes Nescafe oploskoffie. "No problem Helika". Gauw loop ik dan naar onze kamer om mijn Kruidvat zoetjes en wat koekjes te pakken. En dan heb ook ik even een echt Hollands momentje. Maar verder probeer ik me keurig aan te passen aan het leven hier.
Zo ben ik deze week 's ochtends om 5.30 uur samen met Kaan op de fiets gestapt om onze conditie een beetje op peil te houden. In het donker op de fiets naar de Thaise sportschool. Nou ja, sportschool? Hier in Kanchanaburi traint iedereen in de open lucht. De fitnessapparatuur staat hier gewoon buiten op een plein en daar kan dan iedereen gratis gebruik van maken. En dat doen dan ook veel mensen, van jong tot oud. En hoewel ik nog jong ben, voelde ik mij toch wel even oud. Mijn conditie bleek nog slechter te zijn dan die van de dames die naar mijn idee toch echt wel onder de 65+ groep vielen. Nou is fitness natuurlijk ook niet echt mijn ding. Ik had liever meegedaan met de aerobicsgroep, maar ja daar had Kaan niet echt veel zin in. Het sporten is overigens ook bij die ene keer gebleven, om maar te zwijgen over het vroege opstaan.
Verder hebben we deze week nog een ceremonie bijgewoond. De ceremonie vond plaats bij VN guesthouse (van onze vrienden Ronald en Angela uit Enschede). Vijf monniken kwamen er aan te pas om door middel van Boeddhistische spreuken geluk over het guesthouse uit te spreken. Na afloop van zo'n ceremonie krijgen de monniken altijd wat te eten. Het eten wat overblijft is dan voor de overige aanwezigen. Voor wat er is overgebleven verwijs ik jullie naar de foto's. Na het zien van deze foto's zullen jullie begrijpen dat onze buiken meer dan gevuld waren.
Voorlopig is dit onze laatste dag in Kanchanaburi. Morgen vertrekken we voor 2 nachten naar Bangkok en dan halen we zaterdag mijn zus en aanstaande zwager op van het vliegveld. En dan gaan we eerst op naar Cambodja. Waarschijnlijk zullen we hier een stuk minder Nederlanders treffen. Maar Hollands glorie zal het zeker worden, aangezien Jan altijd alles op zijn houten klompen doet. Zo ook waarschijnlijk deze reis.
OH, wat zullen de aanwezige Nederlanders over ons roddelen!
-
09 Juli 2008 - 12:11
Jan En Jannie:
Ik was vanochtend al
foto's aan het zoeken nadat ik jullie verhaal had gelezen,,maar je was er nog mee bezig denk ik, eerst waren er 2 toen 3 foto's, en ik zag nog geen restjes nou ja restjes.
Maar ze zijn er.
Maar wat een lieverd is het babytje,mooie foto hoor. groetjes -
10 Juli 2008 - 05:26
Angela En Ronald:
Goedemorgen.
Leuk als als je 'hier' s'morgens op internet kijkt en je bekende foto's ziet.
We zijn weer in het het koude kikkerlandje terug. Ik ga je zo foto's sturen. Ik vond onze laatste avond nog heel gezellig. Groetjes. -
10 Juli 2008 - 10:43
Andrea:
Hai Dennis & Henrike
Leuk bericht hoor.. een beste kern van waarheid..
Ik zit op dit moment in Spanje (en daar is dit nog 100% erger.. net alsof je in Nederland loopt)
Leuke foto´s (ook van de ceremonie, heb ze zelf nog niet gezien!)
Veel plezier nog
xx Andrea -
10 Juli 2008 - 19:58
Renate:
He Henrike (en Dennis!),
Ik moet bekennen, dit is de 1e x dat ik op jullie site kijk. En wat vind ik het jammer dat dit dus de 1e x is! Want wat schrijf je leuk. Echt waar! Kga zeker vaker op jullie site kijken.
Veel plezier,
liefs Renate -
11 Juli 2008 - 20:53
Jaap En Diny En Kids:
zo. zijn jullie weer vertrokken???? leuk om weer alles bij te houden. hou je taai en veel plezier. gr. genemuiden -
13 Juli 2008 - 08:12
Dennis En Henrike:
hallo daar ben ik weer bedankt voor jullie mooie kaart ik vindt hem erg mooi is is alles goed met jullie en met ine en jan dan en hoe vond jan het vliegen is het hem mee of tegen gevallen nou ik ben druk ben tegen woordig aan het poepen op de wc begonnen knap he nou dat vinden wij nou ook nou groetjea en tot zien -
18 Juli 2008 - 21:30
Erwun:
Hoi lief zusje en zwager.
Wat een mooi verhaal heb je geschreven.
Hoe is het daar, als ik zo zie wel best.
Je conditsie moet maar eens opbouwen.
Wat een lief babytje is dat,je zult hem zo meenemen naar holland.
Jullie hbben al veel gedaan.lees ik wel.
Die restjes eten is nog al een bende van over.
De cermonie was zekereen hele belevenis.
Doe Jan en Ine de groetjes.
groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
